Wat is het?

Urine-incontinentie is geen ziekte, maar een toestand van onwillekeurig urineverlies. Binnen het IMC willen we kijken naar de oorzakelijke verbanden. Beneden de leeftijd van 65 jaar hebben vrijwel alleen vrouwen er last van. De laatste jaren lijkt er een toename van deze klachten te bestaan; men schat het aantal gevallen in Nederland op 500.000.

• Bij stress-incontinentie treedt onwillekeurig urineverlies op bij een verhoogde druk in de buikholte (hoesten, niezen, persen, tillen). Bevallingen (vooral met kunstmatige ingrepen) en een slap steunapparaat zijn predisponerende factoren; de menopauze kan dit versterken.
• Urge-incontinentie wordt veroorzaakt door een verhoogde prikkelbaarheid van de blaasspier, soms het gevolg van alcohol-, koffie- of geneesmiddelengebruik. Spontaan herstel is niet erg waarschijnlijk.
• Overflow-incontinentie: te weinig uitstroom mogelijkheid van de urine (bekkenbodem, ligging organen).
• Neurogene-Incontinentie: het zenuwstelsel kan de blaas niet controleren, meestal veroorzaakt door fixaties in de bekkenbodem, omdat de besturing vrije beweeglijkheid nodig heeft.

 

Het ánders kijken van het IMC

Urine-incontinentie is een symptoom, binnen het IMC willen we kijken naar de oorzakelijke verbanden. Vooral naar de toestand en de ligging van de organen in het kleine bekken, omdat deze meestal de oorzaak zijn van het verlies aan controle van de bekkenbodemspieren.

 

Wat kan het IMC?

De reguliere behandeling bestaat uit bekkenbodemspiertraining, pessarium of operatieve ingreep. De Osteopathie biedt uitkomst bij neurogene stoornissen als gevolg van stands-veranderingen van organen in het kleine bekken.

Osteopathie kan een nader onderzoek naar alle omgevingsfactoren doen. Onderzoeken lijken aan te tonen dat juist ontspanning van de bekkenbodem de klachten doet verminderen. Dat is misschien tegengesteld aan de verwachting.

De Mesologie kent een aantal middelen die op het sluitmechanisme van de blaas inwerken.

 

Lees ook verder bij de Kennisbank van het IMC: over Overgangsklachten (menopauze), Verzakking.

Casus: Stress-incontinentie: door stress of stress door….

Regelmatig raadplegen vrouwen osteopaten in verband met urine-incontinentieklachten. Normaliter is de druk gelijk verdeeld over de blaas en de plasbuis. Urineverlies treedt vaker op wanneer een deel van de inhoud van het kleine bekken verzakt is, juist in die gevallen leidt stress (hoesten, niesen, springen, tillen, etc.) als gevolg tot een verhoogde druk, waarbij urineverlies optreedt. Regelmatig is hierbij een moeizame bevalling aan vooraf gegaan. Regulier wordt overgegaan medicatie (voor zover aangewezen) en oefentherapie van de bekkenbodemspieren. Wanneer geen van beide helpen, wordt overgegaan tot chirurgisch ingrijpen.

Osteopathisch is gekeken naar afwijkingen in ligging en mobiliteit. De blaas is normaal ondersteund door bindweefsel links en rechts van de blaas, daarnaast wordt de blaas op zijn plaats gehouden door drukfenomenen in het kleine bekken en in de buik. Fixaties van de botstructuren (bekken en wervelkolom), tonusverandering van de bekkenbodem en veranderde drukfenomenen kunnen hieraan ten grondslag liggen. Stijgende oorzaak-gevolg-ketens vanuit de benen en dalende ketens vanuit de wervelkolom passen daarom in de behandeling.

Wanneer de blaas zijn normale bewegingsvrijheid terug kan winnen, dan hersteld ook de stressincontinentie. In het algemeen zijn dergelijke de klachten van de stressincontinentie zeer goed osteopathisch te behandelen, met blijvende resultaten. En dat zonder de stress van verbanden, oefeningen of chirurgische ingrepen. De conclusie is ook hierbij dat het lichaam zeer goed in staat is zichzelf te herstellen. Het vraagt slechts een ervaren hulp, begeleidt door een brede blik.