Wat is het?

De buikholte wordt door een dun vel bedekt, het zogenaamde buikvlies (peritoneum). Wanneer het buikvlies in de lies uitstulpt, spreekt men van een liesbreuk bij een baby. Bij jongens gaat vaak een stuk darm mee in de instulping, bij meisjes kunnen dat ook de eierstokken of eileiders zijn. Liesbreuken treden meestal voor het eerste levensjaar op, bij jongens negen keer zo veel als bij meisjes.

 

Hoe te herkennen?

Een zichtbare zwelling in de lies, bij jongens meestal rechts. De zwelling kan met een lichte druk verdwijnen.

 

Reguliere Geneeskunde:

In een warm waterbad kan de arts proberen met een lichte druk de liesbreuk weer terug te dringen. Is de breuk ingeklemd, dan bestaat het gevaar dat de uitgestulpte organen afsterven. In dat geval moet er geopereerd worden.

 

Het ánders kijken van het IMC

De aanleg voor een latere liesbreuk bij een baby ontstaat meestal in de laatste maand van de zwangerschap. Bij jongens komt de liesbreuk duidelijk meer voor, omdat in deze tijd de testikels uit de buikruimte via de lies in de balzak dalen. Ontstaan er daarbij stoornissen, dan blijft een buikvliesplooi bestaan. Na de geboorte kan eenvoudig een verhoogde druk in de buik er toe leiden, dat bij hoesten, huilen, persen een deel van de darm in deze plooi indringt. Voor zover een breuk niet ingeklemd is, is het aan te bevelen de liesbreuk osteopathisch te behandelen, om een operatie mogelijk te vermijden.

 

Wat kan het IMC?

De osteopaat zoekt naar spanning in het buikvlies, het bekken en van de darmen. Wanneer deze behandeld wordt, neemt de druk op de plooi af en kan de breuk zich sluiten. Het kind moet echter tevens een liesband dragen om de breuk niet door hoesten, niezen of lachen te provoceren.

Lees ook verder bij de Kennisbank van het IMC: over Hernia Inguinalis (liesbreuk) en cryptorchisme.