Wat is het?

Prostaatklachten komen vaak voor. Vanaf de puberteit begint de prostaat te groeien en dat leidt bij zo’n 30% van de mannen tot een goedaardige vergroting van de prostaat. Een vergrote prostaat geeft op een gegeven moment plasklachten en het kan zelfs zover komen dat de plasbuis helemaal wordt dichtgedrukt.

Zeker 50% van de mannen boven de 50 jaar en bijna alle mannen boven de 75 jaar krijgen last van plasklachten. Deze plasklachten wijzen gelukkig meestal niet op prostaatkanker, maar vaak wel op een vergroting van de prostaat. Hierbij groeit de prostaat gelijkmatig naar binnen en naar buiten. De prostaat omklemt de plasbuis en als de prostaat gaat groeien, kan deze de plasbuis steeds iets verder dichtdrukken. Hierdoor kunnen plasklachten ontstaan.

Veelvoorkomende klachten bij prostaatproblemen zijn:

• De urinestraal wordt minder krachtig, soms slechts druppels
• Het duurt even voordat de eerste plas komt
• Kort achter elkaar weer moeten plassen en weinig urine per plas
• Nadruppelen, ook nog wel eens een paar druppels in de onderbroek
• Het gevoel hebben dat de blaas niet (helemaal) leeg wordt (residugevoel)
• Soms een branderig gevoel tijdens het plassen
• Moeilijk de plas op kunnen houden, soms zelfs helemaal niet
• ’s Nachts enkele keren uit bed moeten om te plassen (nycturie)

 

Lagere urineweg symptomen (LUTS)

Mictieklachten of LUTS (Lower Urinary Tract Symptoms of Lagere urinewegsymptomen) komen zowel bij mannen als bij vrouwen voor en zijn veelvoorkomende klachten in de praktijk. Bij oudere mannen met mictieklachten is prostaatvergroting een belangrijke oorzaak.
Steeds vaker wordt in verband hiermee, de term ‘overactieve blaassyndroom’ (OAB) gebruikt, waarbij klachten worden beschreven zoals: vaak plassen, plasaandrang en eventueel urineverlies en nachtelijke hoge plasfrequentie (nycturie). Vaker dan tweemaal per nacht moeten plassen wordt als hinderlijk beschouwd.

 

Wat is BPH?

Vaak gebruikt men de term BPH (Benigne Prostaat Hyperplasie) om de oorzaak voor mictieklachten, als gevolg van prostaatvergroting, te beschrijven. BPH is weliswaar de meest waarschijnlijke, maar niet de enige mogelijke oorzaak van mictieklachten bij een patiënt. Duidelijke oorzaken voor het ontstaan van BPH zijn niet bekend.

 

Klachten bij een prostaathypertrofie zijn: slecht op gang komende mictie bij normale aandrang, niet-krachtige straal, nadruppelen, nycturie (nachtplassen) en soms incontinentie. Het geleidelijk ontstaan van de klachten en de schaamte leiden ertoe dat maar weinig hulp wordt ingeroepen bij deze aandoening. Het aantal bekende gevallen bedraagt 80 op de 1.000 mannen in de leeftijd van 70 jaar en ouder.

Rectaal toucheren en echografie geven in de regel uitsluitsel over de diagnose. Soms bestaat er een acute retentie van urine, waardoor katheterisatie noodzakelijk is.

De medicamenteuze behandeling leidt pas na enige tijd tot resultaten. De mate van obstructie bepaalt of er operatief moet worden ingegrepen.

 

Het ánders kijken van het IMC

De prostaat bestaat uit bindweefsel en klieren die prostaatvocht produceren. Een prostaat gaat niet uit zichzelf vergroten, daar moet een aanleiding voor zijn. Meestal is dat een combinatie van druk in het kleine bekken, druk vanuit de buik, te weinig beweging en foutieve voeding. In het IMC kijken we naar alle oorzakelijke factoren.

 

Wat kan het IMC?

• Met de Mesologie (fytotherapie) worden goede resultaten geboekt in de behandeling van een prostaathypertrofie. Bij vroegtijdige diagnose kan ook de homeopathie dikwijls een afdoende behandeling geven. Daarnaast kijken we of de juiste voedingsstoffen voor de prostaat wel binnen komen, zoals zink, selenium, de juisten oliën, vitamine B6, glutaminezuur, enzovoorts.
• Urineretentie en incontinentie kunnen behandeld heel goed behandeld worden met Osteopathie. Verder onderzoekt de osteopathie de drukcomponenten in het kleine bekken.

 

Casus: Prostaat in proportie

Patiënt 76 jaar met lage rugklachten om de overgang wervelkolom – heiligbeen. Alleen bij het lopen, na 10-15 minuten begint het en wordt het snel erger tot maximum 30 minuten. MRI, chiropractie en sportschool hebben niet geholpen. Bij onderzoek bleek een vergrote en niet mobiel prostaat het probleem. Er waren wel plasklachten maar niemand bracht deze in verband met lopen. De anatomie laat ons echter een direct verband zien via ligamenten en bekkenbodemspieren. Osteopathische behandeling gaf direct resultaat à 2 uur aan een stuk gelopen zonder klachten. Kruiden en een paar oefeningen maakten dit resultaat al snel blijvend. Een vergrote prostaat beperkt meer dan het plassen, maar ook je territorium.

 

Casus: Propstaat-Prestatie

Patiënt, 75 jaar met lage rug pijn, vooral bij het lopen ‘ik heb het gevoel dat ik me vooruit moet duwen. De pijn neemt toe en na een half uur moet ik rusten, dat gaat het weer even. Maar een half uur is ook het maximum.’ Er is een MRI gemaakt met geen bijzonderheden, de manueel therapeut heeft niet geholpen. Bij onderzoek bleek de prostaat de oorzaak van de rugproblemen. De behandeling is ingezet met kruiden en een behandeling osteopathie. Bij het 2e consult waren de rugklachten verdwenen en ging het lopen weer prima. ’S Nachts nog last van de prostaat door vijf keer te moeten plassen. Zowel osteopathie als de medicamenten behandeling wordt voortgezet. Het zal zeker een jaar duren voordat de prostaat zich weer verkleind. De druk naar de rug en naar de beenspieren is in ieder geval verdwenen.

 

Casus prostaatklachten: een oude mannenkwaal?

Een 60-jarige man komt met ‘prostaatklachten’ in onze praktijk, althans zo luidt de diagnose van de (huis)arts en de interpretatie van de bevindingen van de patiënt zelf. De klachten bestonden uit een frequente aandrang tot urineren, een minder krachtige straal en nadruppelen. Klassiek worden deze klachten onder het fenomeen prostaathypertrofie geplaatst: een ‘oudemannenkwaal’. Soms wordt (een deel van) de prostaat operatief verwijderd.

Ándere oorzaken 

Osteopathisch onderzoek in ons centrum bracht een aantal zaken aan het licht. In de eerste plaats bleek er een fors verhoogde druk in de buikorganen aanwezig. Deze verhoogde druk drukt letterlijk de prostaat in een benauwd hoekje; de ruimte in het kleine bekken laat niet veel bewegingsvrijheid toe. Normaal wanneer een orgaan in de verdrukking komt, zal het deze druk ontwijken; de prostaat heeft deze mogelijkheid echter niet.
In de tweede plaats werd een verminderde beweeglijkheid van de lendenwervels geconstateerd. Bij navraag bleek de patiënt reeds jarenlang onder fysiotherapeutische behandeling en bezocht hij tweewekelijks een chiropractor om de ruggenwervels weer ‘op hun plaats te zetten’.
Als derde probleem kwamen een verhoogde spanning van de bekkenbodemspieren, spataderen en verkorte achterbeenspieren aan het licht.

Alle gevonden bewegingsverliezen werden osteopathisch behandeld. Allereerst werd de druk in het kleine bekken met speciale handgrepen behandeld. Tevens werd een dieet ingezet om de druk in de buikorganen (spijsverteringsprobleem) te verminderen. Ook de lendenwervels werden osteopathisch behandeld. Hierbij wordt er niet zozeer ‘gekraakt’, maar worden via zachte weefseltechnieken de wervels gemobiliseerd in hun relatie met de inwendige organen en de bijhorende vliezen.

Na vier behandelingen waren de genoemde ‘prostaatklachten’ verdwenen, evenals de rugklachten. De spataderen bleven aanwezig, maar de bewegingsmogelijkheden en het uithoudingsvermogen van de benen waren wel verbeterd. Aangeraden werd om het dieet nog langere tijd vol te houden om niet weer de druk in het kleine bekken te verhogen