Wat is het?

ADHD (‘Alle Dagen Heel Druk’) gaat over concentratie en hyperactiviteit. Zonder direct naar medicijnen te grijpen, moeten we goed kijken naar de oorzakelijke omstandigheden.

ADHD staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder, kortweg aandachtstekort hebben en hyperactief zijn. Kinderen en jongeren met ADHD hebben het moeilijk om hun aandacht ergens bij te houden. Hun ‘aandachtsniveau’ is onvoldoende aangepast aan de eisen van de omgeving. Ze kunnen zich niet lang genoeg concentreren op een taak of activiteit, terwijl leeftijdsgenootjes dat wel kunnen. Bovendien zijn ze hyperactief. Ze zijn vaak te hevig voor hun omgeving en ze zijn te druk op momenten dat het niet verwacht wordt of zelfs ongepast kan zijn.

Vroege symptomen

De eerste symptomen van ADHD worden vaak duidelijk wanneer een kind drie, vier jaar is. Dan geeft het energieke gedrag van het kind nog niet echt problemen, maar op de lagere of hogere school worden de problemen groter. Tijdens de puberteit bestaat ook het risico dat de jongeren zich gaan identificeren met probleemjongeren, wat kan leiden tot alcohol- of drugsgebruik of zelfs delinquent gedrag. Normaal verminderen de symptomen als de ADHD-jongere volwassen wordt, maar het zwakke aandachts- en organisatievermogen blijft vaak voor problemen zorgen.

Regulier gezien valt ADHD niet te genezen, maar de symptomen ervan kunnen wel verlicht worden. De behandeling met Ritalin is intussen overal bekend. Het middel zorgt ervoor dat ADHD-patiënten minder verstrooid zijn, zich beter kunnen concentreren en dat ze hun impulsieve reacties beter onder controle hebben. Geneesmiddelen onderdrukken de symptomen tijdelijk, maar lossen het probleem op lange termijn niet op. Overigens is Ritalin niet helemaal ongevaarlijk. Tegenwoordig wordt Ritalin al snel voorgeschreven in afwachting van een volledige diagnose, maar als het middel in verkeerde handen terechtkomt, kan het een drug zijn. Als het verkeerd gebruikt wordt, kan het effect van Ritalin vergeleken worden met dat van speed. En dat is natuurlijk niet de bedoeling.

 

Het ánders kijken van het IMC

Meer dan 60% van de kinderen heeft geen ADHD meer na het volgen van een dieet. Dat is reeds verschillende malen, o.a. door de Universiteit van Wageningen aangetoond. Zeker is dat de volgende stoffen gemeden moeten worden:

 

Enkelvoudige koolhydraten

Enkelvoudige koolhydraten zijn suikers en bestaan uit slechts één of twee moleculen. Het lichaam breekt enkelvoudige koolhydraten snel af met als gevolg een snelle stijging van de bloedsuikerspiegel. Suikerinname houdt verband met het verergeren van ADHD. Heeft je kind ADHD, vermijd dan voeding als: snoepgoed, koekjes en gebak, honing, vruchtensappen uit de supermarkt, gedroogd fruit, kant-en-klare soepen en sauzen, zoet beleg, zoals jam of hagelslag, witmeelproducten, zoals witte rijst, witte pasta of wit brood.

Een aantal E-nummers:

Kunstmatige additieven zijn chemisch verkregen toevoegingen in voedingsmiddelen. Azo-kleurstoffen (kleurstoffen uit níet natuurlijke bronnen) zijn met name interessant. Tijdens een proef in een ziekenhuis in Melbourne werden 200 kinderen met hyperactiviteit gedurende 6 weken op een dieet gezet zonder kunstmatige kleurstoffen. Ouders van 150 kinderen meldden gedragsverbetering na deze periode. Bij herintroductie van kunstmatige kleurstoffen verslechterde de symptomen. Vermijd de volgende E-nummers: Tartrazine (E102), Chinolinegeel (E104), Zonnegeel (E110), Carmoisine (E122), Ponceau 4R (E124), Allurarood (E129).

 

Conserveermiddelen

Er is een nadelig effect van kunstmatige kleurstof en natriumbenzoaat op het gedrag. Ook natriumbenzoaat is de herkennen aan een E-nummer op ingrediëntlijsten: Natriumbenzoaat (E211).

 

Allergenen & intolerantie

Bij allergenen denken we vaak aan voedingsmiddelen waarvan we direct een allergische reactie krijgen, zoals een pinda- of koemelkallergie. Daarnaast bestaan er ook zogenoemde intolerante stoffen, deze veroorzaken niet direct een heftige allergische reactie, maar kunnen wel degelijk vervelende klachten geven, waaronder maag-darmklachten. Een voedingsinterventiestudie met 10 kinderen van 8 tot 14 jaar met ADHD, onderzocht de effecten van een dieet zonder allergenen en triggers. Een significante verbetering van ADHD-scores trad op bij zeker 4 van de 8 kinderen. Dit zijn de meest voorkomende allergenen en triggers: tarwe en gluten, schaaldieren, weekdieren en vis, eieren, pinda’s en noten, soja, melk en lactose, mosterd, sesamzaad, sulfiet, lupine

 

Wat kan het IMC?

In het IMC kan de Mesologie goed onderzoeken op welke voedingsstoffen je kind reageert. Daarnaast letten we natuurlijk op de volwaardigheid van de voeding.

Voeding is hét belangrijkste ingrediënt bij de behandeling van ADHD. 

Door psychotherapie leren ADHD’ers om te gaan met hun ziekte door hun beperkingen te aanvaarden. De beperkingen zullen immers blijven, maar hoe je ermee omgaat, kan je veranderen. Het succes van de behandelingen hangt sterk af van de omgeving. Van belang is dat de omgeving op een positieve manier weet om te gaan met ADHD.

 

Kijk ook naar het Webinar-6 van het IMC:  over Allergie & Intolerantie.

Kijk ook naar het Webinar-25 van het IMC: de dokter in je lijf. en Webinar-18: suiker de stille sluiper. 

 

Lees ook verder bij de Kennisbank van het IMC: over Allergie & Intolerantie, concentratieproblemen, medicijnen in je lijf,

 

Casus: Buikpsychose

Patiënt 18 jaar met reguliere diagnose psychose (medicatie: Quitapine) en ADHD (medicatie: Medikinet). Klachten: opgeblazen buik, aambei, druk in het bekken. Mesologisch onderzoek toonde een forse intolerantie voor tarwe met immunologische invloed. De therapie bestond uit kruiden voor de vertering en een streng voedingsadvies voor tarwe, gluten, suiker. Na 3 maanden is hij gestopt met de psychofarmaca en is de buik losser. De aambei is nog niet weg, maar wij zijn op weg op het hele leven losser te maken.

 

Casus: Nee, geen ADHD

Jongetje van drie jaar, met buikklachten en een opvliegend karakter, vaak onhandelbaar. De ‘officiële diagnose’ is ADHD en medicatie (Concerta, methylfenidaat) staat op het punt ingezet te worden. Onderzoek toonde een lactose-intolerantie en een fosfor-stapeling in het bindweefsel. Fosfor komt normaal in het lichaam voor, zoals in botten, in DNA en als energie (ATP). Een stapeling van fosfor veroorzaakt gedrag, wat ik de lucifer noem: plotseling ontvlambaar, explosief, de energie moet eruit. Fosfor zit in (te) grote hoeveelheden in koemelk. Aanpak van de mineralenbalans en het weglaten van zuivel deden de ADHD-symptomen binnen drie maanden verdwijnen. En de jongen is gelukkig bespaart van de bijwerkingen van zware medicatie.

 

Casus: hersenvlies en controle-verlies

Patiënte, 09 jaar, slim en krachtig meisje, gevoelig type. Ze kan last hebben van zichzelf. Ze kan goed reflecteren op haar eigen gedrag en beseft dat ze het niet altijd kan controleren. Dat is erg lastig. Overprikkeling en slaap tekort zorgen voor verergering en minder controle over haar emoties.

Ze zoekt zelf ook prikkeling. Verveelt zich snel als er geen nieuwe impulsen zijn. Er zit een glutenintolerantie achter, wat een beetje rust geeft, maar de basale onrust blijft. Bij onderzoek aan het cranium (schedel) zijn verschillende meningen (hersenvliezen) immobiel. De dura mater (harde hersenvlies) bestaat uit collageen bindweefsel en is in alle richtingen trekvast. Op bepaalde plaatsen gaan de lagen hersenvlies uit elkaar en omgeven ze de bloedafvoerende vaten. Juist hier werden, met verfijnde palpatie, fixaties gevonden. Twee behandelingen later was er beweging in de vliezen en rust in het meisje. De druk was letterlijk van de ketel, de prikkeling binnen in haar hoofd was minder en dat gaf rust, betere slaap en normale prepuberale emoties. Altijd een strakke badmuts om je hoofd is dan ook gek-makend.