Wat is het?

Reumatoïde artritis (reuma) is een systeemziekte die wordt gekenmerkt door (steriele) ontstekingsprocessen en degeneratie van vooral perifere gewrichten. Karakteristiek zijn het stijve gevoel in de ochtend dat enkele uren aan kan houden, zichtbare misvormingen en een verhoogd BSE. De ziekte kan gepaard gaan met auto-immuun verschijnselen aan andere organen (ogen, huid, bloedvaten, longen, hart)..

Als je een ontstekingsziekte van je darmen hebt, zoals de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa, kan je gewrichtsontstekingen krijgen. Deze darmaandoeningen noemen we ook wel ‘Prikkelbaar Darm-Syndroom’ of afgekort ‘PDS’. Heb je artritis bij darmziekten, dan raken hierbij de gewrichten van je armen (schouders, ellebogen, polsen en handen) en je benen (knieën, enkels en voeten) ontstoken. Je kan ook last krijgen van ontstekingen aan de gewrichten van je bekken en je rug.

 

Het ánders kijken van het IMC

De ontstekingen aan je gewrichten ontstaan, net als de ontstekingen in je darmen, doordat je immuunsysteem in de war raakt. Je immuunsysteem ziet normale (lichaamseigen) cellen als indringers en valt deze cellen aan. Je immuunsysteem keert zich als het ware tegen je eigen lichaam. Hierdoor komen antistoffen vrij die ontstekingen veroorzaken. Dit kan op verschillende plaatsen in je lichaam gebeuren. In gewrichten, pezen, spieren of organen, zoals de darmen. De oorzaak is onbekend. Waarschijnlijk spelen meerdere oorzaken een rol, zoals erfelijke factoren en omgevingsfactoren.

Overigens is Reuma een soort verzamelnaam, bekend is de Duitse uitspraak: ‘was man nicht benennen kann, seht man gern als Rheuma an’. We zullen verder moeten kijken dan naar de naam. De term reuma omvat meer dan honderd aandoeningen, we zullen dus verder moeten kijken dan het gewricht groot is.

In de praktijk vinden we patiënten mét artritis-klachten en zónder positieve laboratorium-kenmerken (BSE, reumafactor), maar eveneens andersom: wél de labopratoriumwaarden, maar geen klachten.

 

Wat kan het IMC?

Duidelijk moge zijn dat de oorzakelijke factoren van artritis aangepakt moeten worden:

• Zowel het immuunsysteem, dat gebalanceerd dient te worden naar je eigen omstandigheden.
• De darmen, kennen hun eigen darmflora. Deze dient in evenwicht (symbiose) te zijn met je lichaam
• Er zijn vele natuurlijke ontstekingsremmers bekend. Het vinden van de juiste is een vaardigheid van de Mesologie.
• Het in evenwicht brengen van je ingewanden en je gewrichten ligt op het terrein van de Osteopathie.

 

Kijk ook naar het Webinar-19 van het IMC: over Gewrichtsklachten. 

 

Lees ook verder in de kennisbank van het IMC: laaggradige ontsteking.

Casus: Reuma een ándere relatie

Een 45-jarige vrouw, pianolerares van beroep, klaagt over pijnen in de gewrichten, met name van de polsen en vingers. De pijn is stekend van karakter, er bestaat een lichte zwelling van de proximale vingergewrichten en er is krachtsverlies. ‘s Morgens duurt het een tijdje voor de handen normaal bewogen kunnen worden, het is een moeizame start. De waarschijnlijkheidsdiagnose is in dit geval reumatoïde artritis.

Deze diagnose zal bevestigd kunnen worden via bloedonderzoek (o.a. verhoogde BSE, Reumafactor) en Röntgenfoto’s van de gewrichten. Bij positieve uitslagen van het onderzoek wordt er een therapie ingesteld met pijnstillers, ontstekingsremmers en eventueel fysiotherapie. Vervolgens zal de patiënt onder controle blijven en wordt de therapie zo nodig aangepast. Deze diagnose en de vorm van onderzoek klinkt iedereen logisch in de oren, omdat we er op de een of andere manier gelijkaardig van gehoord hebben.

Een alternatieve therapie zou met deze diagnose bestaan uit natuurlijke ontstekingsremmers (veelal fytotherapie), orthomoleculaire toepassing van bijvoorbeeld chondroïtine-sulfaat op het kraakbeen op te bouwen, of een homeopathisch middel gewicht op de bewegingsklachten van de handen.

Mesologisch onderzoek

Deze patiënt is mesologisch onderzocht. Zonder al te veel in detail te treden, kwam het volgende uit het onderzoek naar voren. Een verminderde functie van de pro-enzymen van de pancreas, slecht functionerende darmmucosa, verstoorde aspecifieke afweer, verhoogd katabolisme en een stoornis in de nier-regulatie. Naast een aantal natuurlijke medicamenten kreeg de patiënt het advies om voor een half jaar koolhydraten en eiwitten bij iedere maaltijd te scheiden. We zijn nu vijftien jaar verder en zij geeft nog dagelijks naar hartenlust pianoles.

Afgezien van af en toe eens een pijnscheut in de handen, wanneer het weer weer al te Hollands wordt, is zij klachtenvrij. Ze komt trouw ieder half jaar op controle en met kleine wisselingen gebruikt zij twee natuurlijke medicamenten per dag. Deze medicamenten staan echter niet bekend als anti-reuma-middelen. Voor haar eigen gemoedsrust laat zij zich nog iedere twee jaar regulier controleren op de eerder gevonden reumakenmerken. Alle uitslagen zijn negatief, behalve de reumafactor, deze blijft verhoogd aanwezig.

Deze tweede ‘diagnose’ zal voor iedereen, die met klassieke diagnoses werkt vreemd in de oren klinken. Het is dan ook een andere manier van denken en werken, ofwel een ander denkraam. Een zelfde therapie zou bij een andere reumapatiënt niet werken. Deze diagnose is echter wel te vertalen naar regulier begrijpelijke taal. De disfunctie van de pancreas heeft het darmevenwicht verstoord, met als gevolg dat de lichaamseigen chondroïtine verminderd aangemaakt is. Een hoge verbrandingsgraad heeft, samen met een veranderde (nier)mineralenhuishouding, het evenwicht in de synoviale membraan verstoord van die gewrichten met een hoge stofwisseling. Door dit evenwicht in de basis te herstellen en halfjaarlijks in balans te houden, blijven de functies binnen haar fysiologische grenzen.

Ook andere klachten verdwenen

Bijkomstig voordeel is dat de nevenklachten van deze patiënt, winderigheid, zeurderig gevoel in de lage rug en een metaalsmaak in de mond, ook verdwenen zijn. Maar nog belangrijker is dat deze muzikale dame zelf wijzer is geworden. Dank zij haar voedingsaanpassing in het begin, is zij op haar eten gaan letten. Nu heeft zij geleerd welke voedingstoffen de balans verstoren en wijs geworden vermijd zij deze stoffen. Met het oog op onderwijs, is de patiënt misschien wel de grootste leerling.