Wat is het?

Nekpijn is een veelvoorkomende klacht. Circa 30 procent van de mensen krijgt er wel eens mee te maken en rond de 14 procent heeft zelfs last van chronische nekklachten, die langer dan 6 maanden aanhouden. Pijn in de nek kan dof en zeurend zijn, maar ook scherp en schietend, afhankelijk van de oorzaak. Vaak gaat de pijn gepaard met stijfheid en beperkte beweeglijkheid. De pijn kan ook uitstralen naar je schouder(s) en arm(en). Binnen het IMC hebben we ruime ervaring met de behandeling van nekklachten.

Nekklachten kunnen door allerlei factoren veroorzaakt worden, van een slechte houding bij het zitten (werken) of slapen, verkeerde bewegingen, ongelukken of blessures, slijtage en veroudering tot uitzaaiingen bij kanker.

Chronische nekpijn, waarbij de klachten langer dan zes maanden aanhouden, komt bij een op de 1 op de 7 mensen voor. In beweging blijven is de beste manier om de nekklachten te verlichten.

Nekpijn kan veel verschillende oorzaken hebben, zoals:

• spanning en stress
• overbelasting
• verkeerde bewegingen
• verkeerde houding bij het zitten of slapen
• vallen of je hoofd stoten
• whiplash
• artrose

 

In circa 2 procent van de gevallen wordt pijn in de nek veroorzaakt door een van deze zeldzame oorzaken:

• nekhernia
• reuma
• breuk in een wervel
• uitzaaiingen
• hersenvliesontsteking

 

Nekklachten kunnen veel verschillende vormen aannemen. Soms ontstaat het plotseling en is de pijn meteen hevig. In andere gevallen begint het geleidelijk en neemt de pijn steeds verder toe. De pijn kan dof en zeurend zijn, maar ook scherp of schietend. Dat hangt af van de oorzaak. Daarnaast kun je last hebben van:

• stijfheid van je nek en schouders, waardoor je minder goed kunt bewegen of bepaalde houdingen niet meer kunt aannemen
• uitstraling van de pijn naar je hoofd, schouders en armen
• tintelingen en krachtverlies in de arm

 

Het ánders kijken van het IMC

De nek bestaat uit 7 nekwervels, die aardig complex in elkaar grijpen, er zijn dan ook veel bewegingen met je nek en hoofd mogelijk. De complexiteit is echter ook een delicaat evenwicht. De bovenste twee nekwervels, de atlas en de draaier zijn met vele kleine spiertjes aan het hoofd verbonden.

De nek is uiteraard ook onderdeel van de totale wervelkolom, met 32 wervels. Verstoring of een blokkade van één van de wervels veroorzaakt een compensatie van andere wervels. Zelfs de benen, tot en met de voeten, hebben invloed op de nek. Daarnaast zijn er ook organen met de nek verbonden, zoals de schildklier, de longen en het hart. De nek vormt een soort sluitstuk van vele systemen, die, bij de rechtop gaande en zittende mens, snel een probleem vormen.

 

Wat kan het IMC

Binnen het IMC doen we een uitgebreid onderzoek naar de gehele wervelkolom, de houding, de organen, de spierketens, de vliezen, etc. Natuurlijk is het prettig als de klacht met een simpele manipulatie tijdelijk is opgelost, maar feitelijk moeten we kijken naar een breed scala aan factoren, zodat de klacht ook niet meer terug komt.

Kijk ook naar het Webinar-09 van het IMC: over rugklachten en de buik.

 

Lees ook verder bij de Kennisbank van het IMC: over schouderklachten, over schouder-arm-syndroom en over Whiplash.

 

Casus: Nekhernia?

Jonge vrouw van 40 jaar, met chronische nek- en schouderklachten. Uitstralende pijn naar de arm en vingers. Ook hoofdpijn speelt al jaren een rol. Volgens de huisarts een beginnende nekhernia. Onderzoek toonde zeker wervelproblemen in de nek, maar een scheve borstkas en mobiliteitsverlies ter hoogte van de lever en het diafragma bleken oorzakelijk. Darmen en lever kunnen het middenrif scheef trekken en daarmee de borstkas. Om je hoofd recht te kunnen houden, ontstaat een correctie met eenzijdig sterk aangespannen nekspieren en wervelproblemen, inclusief uitstralende pijnen als gevolg.

We zijn een jaartje verder, de meeste nekklachten zijn weg, nog vier keer hoofdpijn gehad. De borstkas en de nek staan weer in evenwicht, maar bovendien heeft de lever letterlijk en figuurlijk weer vrijheid. Vrijheid om te staan voor wie je bent, vrijheid om te mogen in plaats van te moeten. Dat is een integrale aanpak.

 

Casus: Halsrib-syndroom

Vrouw 43 jaar met pijn in de onderrug, pijn in de nek en tussen de schouderbladen aan de rechterkant, met uitstraling in de rechterarm. Bijkomende klachten premenstrueel syndroom. Onder behandeling van fysiotherapie en hypnotherapie. Patiënte is bekend met een halsrib rechts, wat voor haar reeds jarenlang de nek-schouderblad-armklachten ‘verklaard’. De halsrib laten opereren wil ze echter (gelukkig) niet.

Een patiënt met het halsribsyndroom heeft een extra rib. Deze rib is een uitsteeksel van de zevende halswervel. Een halsrib is een aangeboren ‘afwijking’, waarbij aan de zevende nekwervel en in een enkel geval aan de vijfde of zesde nekwervel een extra (overtollige) rib is ontstaan. De extra rib kan zowel klein als groot zijn en kan helemaal of maar gedeeltelijk ontwikkeld zijn. De extra rib komt vaak aan beide kanten van de nek voor en komt bij vrouwen meer voor dan bij mannen. Over het algemeen veroorzaakt een halsrib geen problemen. Het kan echter zijn dat de halsrib zenuwen gaat samendrukken, wat pijn, gevoelloosheid, en tintelingen in de nek kan veroorzaken. Als een patiënt veel last heeft van de halsrib kan deze operatief verwijderd worden.

Voor de goede orde: mevrouw is 43 jaar en heeft sinds 6 jaar last van symptomen, die aan het voorkomen van een halsrib gerelateerd zouden kunnen worden. Zij heeft 37 jaar geen klachten gehad. Daarmee is het fenomeen halsrib in osteopathische ogen ook geen ‘afwijking’. Oorzaken waren gelegen in een hepatoptose (leververzakking) van circa 3 cm, dito renale ptose (nierverzakking), ileale darmlussen in de ruimte van Douglas (achter de baarmoeder). Ten gevolge van de verzakkingen is een tractie ontstaan aan de structuren (o.a. plexus brachialis) van de schoudergordel. Pas dan komt het fenomeen dat er rechts minder compensatie mogelijk is, vanwege de aanwezigheid van de halsrib.
Genoemde dysfuncties zijn in 5 behandelingen verholpen, met een klachtenvrij resultaat, ook het premenstrueel syndroom. Na 2 jaar en na 5 jaar kwamen de klachten in lichte mate terug; een normaal verschijnsel bij verzakkingen, wat snel verholpen kan worden.