Wat is het?
Bij een verzakking (Ptose) verslappen de weefsels in de bekkenbodem. Bij een verzakking moeten we verder kijken dan de spieren, ook de spanning van de organen speelt een grote rol.
De baarmoeder, endeldarm en/of blaas kunnen hierdoor naar beneden verplaatsen. De kans op verzakking is groter op latere leeftijd, na zwangerschap, bij overgewicht, chronische hoest en harde ontlasting (door hard persen). Bij verzakking kunnen verschillende symptomen optreden, zoals een vol gevoel in de vagina, plasproblemen en rugpijn.
Naarmate je ouder wordt, worden allerlei weefsels wat slapper en minder elastisch. Dat kan ook gebeuren bij de weefsels die je baarmoeder en de vagina op hun plaats houden. Deze kunnen bovendien zijn uitgerekt door een bevalling. Het gevolg is een verzakking van je baarmoeder. Bij een volledige verzakking kan een groot deel van je vagina of baarmoeder door de vaginale opening steken en pijn of ontstekingen veroorzaken.
De kans op een baarmoederverzakking (uterusptose) is groter als je:
- Overgewicht hebt.
- Meerdere kinderen hebt gebaard of een moeilijke bevalling hebt gehad.
- Last hebt van chronische hoest.
- Vaak hard moet persen bij de ontlasting (bijvoorbeeld door verstopping).
Regulier gezien bestaat de behandeling uit hormonen, ringen die in je vagina kunnen worden gebracht, of een operatie.
Het ánders kijken van het IMC
Een verzakking is, zelfs bij de recht opgaande mens, onnatuurlijk. Er zijn voldoende systemen die organen, inclusief baarmoeder, vagina, blaas en rectum, op hun plaats houden. Druk vanuit de buik, zittende houding, dysbalans van organen, zijn voor ons de meest voorkomende oorzaken.
Als je weet dat je risico loopt op een baarmoederverzakking kun je deze proberen te voorkomen. Dat kan door middel van oefeningen waarmee je je bekkenbodemspieren versterkt. Je kunt je grote bekkenbodemspier trainen door hem regelmatig aan te spannen. Het is de spier die je aanspant wanneer je op het toilet zit en probeert te stoppen met plassen. Het voelt alsof je de urinebuis, vagina en anus probeert af te sluiten. Je kunt deze oefening staand of zittend uitvoeren, maar doe het niet tijdens het plassen. Het is niet gezond om je plas steeds tussendoor te stoppen.
Wat kan het IMC?
Osteopathie is de aangewezen behandelmethode om te kijken naar de buikorganen, de toestand van het bekken, de dysbalans van organen, de toestand van de bekkenbodem, etc.
Bij een verzakking moeten we verder kijken dan de spieren; ook de tensie (spanning) van de organen speelt een grote rol, verder kunnen littekens & verklevingen een bijdrage leveren.
Lees ook verder bij de Kennisbank van het IMC: incontinentie,
Casus: Verzakkingsklachten
Vrouw 44 jaar, sinds haar zwangerschappen (1998 en 2000) extreme vermoeidheid, opgezette lymfeklieren in de hals, premenstrueel syndroom, nekklachten, tintelende armen, loodzware benen, recidiverende blaasontstekingen en buikklachten. Patiënte is bekend met een lactose-intolerantie sinds 1990. Laboratorium, echoscopie en ECG lieten geen afwijkingen zien, met als conclusie niet-organische pathologie.
Onderzoek leverde dysfunctie van de linker clavicula, atlas (C0-C1), hepato- en gastroptose, nierloge in 2e graads ptose, fixatie jejunum en ileum (dunne darm), torsi links SSB. Vrijwel alles functioneerde in interne rotatie. Na behandeling van de verschillende systemen, leken de klachten af te nemen, totdat patiënte extreme klachten kreeg na ‘zwaar’ tillen. Bij nader onderzoek bleek de uterus in forse retroversie en 3e graads ptose (achterover gekanteld en verzakt) te zijn. Na de nodige voorbereidende technieken is de uterus door een vrouwelijke collega behandeld en zijn vrijwel alle eerstgenoemde klachten verdwenen. Wel blijft mevrouw haar bekkenbodemspieren trainen en blijft zij onder controle, want de kans op een recidief is groot.
Baarmoederverzakkingen komen vaak voor, vooral na kunstmatige verlossingen, 11% dient geopereerd te worden. De klachten zijn zeer verspreid en individueel, van drukgevoelens in de onderbuik, tot incontinentie, aambeien, infecties, menstruatiestoornissen en rugklachten.
Onderzoek gedaan aan het College voor Osteopathie Sutherland, met een Clinic Randomized Trial CRT) naar osteopathische behandeling levert een significante verbetering op van ruim 60% evenals een verbetering van de bijkomende klachten en de levenskwaliteit (SF-36).
Casus: de ándere zwangerschap
Een vrouw van 72 jaar komt met buikklachten na een blaasontsteking van een jaar geleden. De pijn is wisselend van aard, dan links in de buik, dan weer rechts, dan boven, dan onder. Tevens bestaat er duizeligheid, licht in het hoofd. Het verleden vertelt een hersenschudding met 20 jaar, 3 probleemloze zwangerschappen, een appendicitis met 62 jaar en vorig jaar een cystitis. Onderzoek leverde een verzakking van de inwendige organen met aanklevingen van de dunne en dikke darm aan de organen van het kleine bekken. In vaktermen: adhesies van peritoneale structuren en peritoneum pariëtale inferior met de vliezen en ligamenten in de pelvis minor.
In het eerste consult zijn deze structuren behandeld, gericht op het opheffen van de verzakking en het verbeteren van de mobiliteit. Tevens is een zwangerschapsgordel aanbevolen, een sluitband voor steun van de buik. Enige hilariteit om als 72 jarige in de prenatal-winkel naar een zwangerschapsband te vragen, die overigens alleen online te bestellen is.
Bij het tweede consult, waren de klachten verdwenen en is besloten de sluitband een half jaar te dragen. In die tijd hebben de peritoneale structuren de gelegenheid om in de gewonnen vrije mobiliteit een functionelere positie in te nemen. Over een half jaar volgt een controle.