Burnout en (op)voeding

Preventieve controle
28/01/2014
Natuurlijke overgang
26/03/2014
Preventieve controle
28/01/2014
Natuurlijke overgang
26/03/2014

Kinderen imiteren hun ouders: elk tiende kind is hondsmoe. Komt kapot thuis uit school en is niet meer van de bank te branden. De klachten lijken op die van ‘burn-out‘ hij volwassenen: extreme vermoeidheid die lijkt op de vermoeidheidsziekte ME, slecht slapen en concentratieproblemen.

Overvolle agenda’s

Vermoeidheid was tot voor kort een onbekend verschijnsel bij kinderen. De oorzaak volgens de moderne geneeskunde? De verworvenheden van de achterbankgeneraties, de moderne kids, zijn talrijk en hun agenda‘s overvol. Na school worden ze door hun ook al oververmoeide ouders geruisloos van de ene activiteit naar de andere verplaatst: clubjes, feestjes, liefst twee sporten etc. Tussendoor zorgen TV, internet, Smartphone, Tablet, voor een niet aflatende stroom van prikkels en, jawel, de hersenpannetjes raken na verloop van tijd burn-out …!

Huis zonder fundament

Eerder dienen we de oplossing te zoeken in de voeding. De achterbankgeneratie ligt niet voor niets op de achterbank. Er hoeft immers niets meer. De supermarkt ligt vol met kant-en-klaar voeding, Fastfood, chips, supersnelle suikers en dergelijke. Het vormt meer dan de helft van de winkel en niet omdat het niet verkocht zou worden. Bij de consumptie van dergelijk leeg voedsel, mag je niet verwachten dat het hoofd van onze kinderen vol wordt van ideeën. De vetten zijn van beroerde kwaliteit en een lichaam moet daar hormonen van bouwen. Logisch dat de kinderarts denkt aan een stoornis in de hormoonhuishouding, als je een huis zonder fundament bouwt, zal deze vroeg of laat in elkaar storten.

Verband tussen voeding en gedrag.

Een eenvoudig diagram van een aminozuur tryptofaan, laat reeds de relaties tot stressgevoeligheid, immuunsysteem en energieniveau zien. Hierbij niet gezegd dat het slikken van tryptofaan een oplossing is, de mens is geen machine. Om onze kinderen te vergelijken met apparaten die op kunnen branden (burn-out) is mijns inziens een groter geneeskundig probleem dan het signaleren van het aantal prikkels dat op de arme zieltjes af komt. Natuurlijk heeft het gedrag van de maatschappij een grote invloed.  Sinds 1985 is reeds talloze malen het verband tussen voeding en gedrag aangetoond. Zou de op-voeding niet moeten beginnen met het opwaarderen van de voeding?